Objective: Orthoses, such as hip-knee-ankle-foot orthosis, metal or plastic ankle-foot orthosis, and posterior shell; and aids, such as crutches, Lofstrand forearm orthosis, walkers, canes, and wheelchairs, providing locomotion are frequently used in the rehabilitation of spinal cord injury. This study aimed to assess orthosis usage habits and to determine the problems related to orthosis in spinal cord injury patients after discharge from inpatient rehabilitation.

Material and Methods: Seventy-one patients were reviewed initially from hospital records. Forty-six patients [34 males (74%), 12 females (26%)] were available for telephone interviews to complete a questionnaire.

Results: The mean age was 35±12.9 years; the mean duration from injury was 43±27 months. The mean orthosis usage index (duration of orthosis use/the duration of prescription of orthosis) was 0.7±0.3. Among the 41 patients who were given orthoses, 30 patients (73%) used their orthosis, and 11 patients (27%) did not use their orthosis. The ratio of terminating orthosis use was significantly higher in patients with incomplete spinal cord injury (82%) when compared to patients with complete injury (18%) (p=0.038). The ratio of modifying the orthosis (53%) was significantly higher in the orthosis user group than in the non-user group (9%) (p=0.014). In the logistic regression analysis, the presence of sacral sparing was found to be influential toward the direction of decreasing orthosis use (p=0.040). Most of the reasons for terminating orthosis use were modifiable factors, such as spasticity, tightness or wearing out the orthosis, and psychological disturbances.

Conclusion: Our results suggest that there is a greater possibility for terminating orthosis use in patients with sacral sparing. Modification of the orthosis is a necessity for regular orthosis users. The wheelchair is the main form of locomotion and is regularly used by spinal cord injury patients. 

Turkish

Başlık: Paraplejiklerde Hastanede Rehabilitasyon Sırasında Reçetelenen Ortezlerin Kullanım Devamlılığı 

Anahtar kelimeler: Omurilik yaralanması, parapleji, ortez, rehabilitasyon 

Amaç: Omurilik yaralanmalı bireylerin rehabilitasyonunda kalça diz ayak bileği ayak ortezi, metal veya plastik ayak bileği-ayak ortezi, posterior shell gibi ortezler, koltuk değneği, kanadyen, walker, baston gibi el destekleri, lokomasyonu sağlayan tekerlekli iskemleler sıkça kullanılmaktadır. Bu çalışmada hastanede rehabilitasyon uygulanmış omurilik yaralanmalı bireylerin, taburculuk sonrasındaki ortez kullanımı alışkanlıklarını değerlendirmeyi ve ortezlerle ilgili yaşanan sorunları ortaya koymayı amaçladık.

Gereç ve Yöntemler: İlk olarak yetmiş bir hastanın hastane kayıtları incelendi. Telefonla ulaşılabilen 46 hastayla [34 erkek (%74), 12 kadın (%26)] sorgulama formuna dayanarak görüşüldü.

Bulgular: Yaşları (ortalama±SD), 35±12,9 yıl; olay süreleri 43±27 aydı. Ortalama ortez kullanım indeksi (ortez kullanım süresi/ortezin reçete edilme süresi) 0,7±0,3’tü. Ortez verilmiş 41 hastadan ortezini kullananların oranı %73 (n:30), kullanmayanların oranı ise %27 (n:11) idi. Ortez bırakma oranı, inkomplet omurilik yaralanmalı hastalarla (%82) komplet yaralanmalılar (%18) karşılaştırıldığında belirgin olarak yüksekti (p=0,038). Ortezde değişiklik yapma oranı ortezini kullanan grupta (%53) ortezini kullanmayanlara (%9) göre belirgin yüksekti (p=0,014). Lojistik regresyon analizinde sakral korunmanın varlığı ortez kullanımını azaltıcı yönde etkili bulundu (p=0,040). Ortezi bırakma nedenlerinin çoğunluğu spastisite, ortezin sıkı veya eskimiş olması, psikolojik rahatsızlık gibi değiştirilebilir nedenlerdi.

Sonuç: Bizim sonuçlarımız, sakral korunması olan hastaların ortez kullanımını sonlandırma ihtimallerinin daha fazla olabildiğini ve ortezlerde yapılan değişikliklerin ortezini düzenli kullanan hastalar için bir gereklilik olduğunu düşündürmektedir. Tekerlekli sandalye, ambulasyonun temel şeklidir ve omurilik yaralanmalı hastalar tarafından düzenli olarak kullanılmaktadır.